Θοδωρής Παπαϊωάννου: «Αντάμα»

2018-10-18 18:06

Ο Μέλιος και η Μελανή, η Μελανή και ο Μέλιος, δυο γειτονάκια σκαθαράκια, είναι οι ήρωες της όμορφης ιστορίας που έγραψε με πολύ κέφι και φαντασία ο Θοδωρής Παπαϊωάννου και ζωγράφισε με πολύ ωραία χρώματα και σχέδια η Ίρις Σαμαρτζή, δημιουργώντας ένα φανταστικό περιβάλλον, ακολουθώντας τον Μέλιο και τη Μελανή καθώς αναπτύσσονται τα ονειρικά δρώμενα στη ροή της αφήγησης.

Ο Θοδωρής Παπαϊωάννου έχει έναν δικό του τρόπο να συλλαμβάνει τις ιδέες και να πλέκει τις ιστορίες του με απλά λόγια και μέσα από γνωστά, καθημερινά, κοινά πράγματα. Με δυο ασήμαντα σκαθάρια έγραψε μια χαριτωμένη ιστορία και μιλάει στα παιδιά απλά και φυσικά για πολλά σημαντικά πράγματα, μέσα από την ονειρική περιπέτεια των ηρώων του. Χρησιμοποιώντας ως τίτλο του βιβλίου του την τρισύλλαβη λέξη Αντάμα, απλή λέξη και μάλλον περιφρονημένη από τους συγγραφείς, λαϊκή λέξη, αλλά περιεκτική και σημαντική, που χωράει πλήθος εννοιών και πραγμάτων. Και δεν νομίζω πως έτσι του ήρθε, τυχαία! Τίποτα σημαντικό δεν γίνεται τυχαία. Για όλα υπάρχει αποχρών λόγος, αίτιο, κίνητρο. Η απλή αυτή λεξούλα, που την ακούμε συχνά στην κουβέντα της καθημερινότητας στην ελληνική ύπαιθρο, με μια πρόχειρη ανάλυση και σύνθεση που της έκανα, είδα ότι παράγεται από την πρόθεση αντί και το επίρρημα άμα, συγχρόνως, μαζί, τη χρησιμοποιούν οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι με την έννοια πολύ σιμά, κολλητά, ανταμικά, όπως λένε για κάτι που κάνουν από κοινού.

Ακριβώς γι’ αυτό, υποθέτω, ο συγγραφέας την επέλεξε ως τίτλο. Νοηματικά είναι φράση, περικλείνει και περιέχει ολόκληρη την ιστορία, η οποία ξετυλίγεται ονειρικά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να μιλήσει στα παιδιά απλά και πειστικά για πράγματα πολύ σημαντικά και να τα μυήσει στα μυστικά της φύσης και της ζωής και κυρίως για τη συνάντηση, τη συνύπαρξη και συμβίωση δύο ετερόφυλων όντων, για την αγάπη, για τον έρωτα που έρχεται ως επιστέγασμα μιας καθημερινής σχέσης συνύπαρξης και συντροφικότητας;

Η ιστορία του είναι πολύ απλή. Ο Μέλιος και η Μελανή, γείτονες, άγνωστοι ως τη στιγμή που κλείστηκαν καθένας στη φωλιά του, χειμώνα καιρό, έκαναν όνειρα και φαντάζονταν περιπέτειες με πολλές δυσκολίες που τις ξεπέρασαν βοηθώντας ο ένας τον άλλο, μέσα στο όνειρο του καθενός, κι αυτό τους έφερε κοντά. Έτσι, όταν ήρθε η άνοιξη και βγήκαν από τη φωλιά τους, ήταν πια γνωστοί και αποφάσισαν να πάνε μαζί στο δάσος.

Τόσο απλά, χαμηλότονα, τόσο γλυκά και τρυφερά, έντεχνα, με δυο πλασματάκια έστησε έναν πανέμορφο κόσμο! Έναν Παράδεισο!

Από δω και πέρα το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Όλα είναι υπέροχα. Και είναι τόσο γοητευτικός ο περίπατος, γιατί μαθαίνουν τον κόσμο του δάσους μαζί οι δυο τους, αντάμα! Και τόσο υπέροχο που ανακαλύπτουν όλες τις ομορφιές της φύσης μαζί, που απολαμβάνουν τις ευωδιές των λουλουδιών και γεύονται τον χυμό τους, που ακούνε τους ήχους, το θρόισμα των φύλλων, το κελάρυσμα του νερού που κυλάει σιγαλά στα ρυάκια, το λάλημα των πουλιών, και χορταίνουν τα αγαθά που τους προσφέρει το δάσος για την επιβίωσή τους, που βοηθάει το ένα το άλλο, κυρίως στις πραγματικές δυσκολίες που συναντούν!

Από όλα όσα είδαν, το πιο απολαυστικό και ρομαντικό, τόσο ποιητικό, ήταν το ηλιοβασίλεμα που είδαν αντάμα, σκαρφαλωμένα και τα δυο στο ψηλό κλαδί:

Κάθισαν κοντά κοντά, και τα μάτια τους γέμισαν ήλιο και θάλασσα.
Ο ήλιος ξεκίνησε να βουτά μέσα της, βάφοντάς την πορτοκαλί.
«Αυτό είναι πράγματι ξεχωριστό», του είπε απαλά.
«Δεν είναι όμορφος ο κόσμος;»
«Είναι, γιατί τον βλέπουμε μαζί».

Ξεχάστηκαν εκεί χωρίς να δίνουν καμιά σημασία στον χρόνο. Όταν ήρθε η νύχτα και οι φωλιές τους ήταν μακριά, πλάγιασαν πάνω στα φύλλα του νυχτολούλουδου και είδαν αντάμα το πιο όμορφο όνειρο. Έτσι, όταν ήρθε ο άλλος χειμώνας, με τα χιόνια και τις παγωνιές, ο Μέλιος είπε στη Μελανή:

«Η φωλιά μου είναι ευρύχωρη και μας χωράει και τους δυο. Θέλεις; Δεν θα είναι πια η φωλιά μου. Θα είναι η φωλιά μας».
«Δεν θα είναι πια ο κόσμος. Θα είναι ο κόσμος μας».

Του χαμογέλασε (η Μελανή). Μπήκανε μέσα αγκαλιασμένοι… Αποφάσισαν να ενώσουν τις μοναξιές τους και να ζήσουν μαζί στην ευρύχωρη φωλιά του Μέλιου. Έχουν πια καιρό να κάνουν καινούρια όνειρα, πιο όμορφα, γιατί θα περπατούν αντάμα και θα βλέπουν τον κόσμο αντάμα, με δυο ζευγάρια μάτια και θα αγγίζουν τα πράγματα με τέσσερα χέρια… Και τι υπέροχα όνειρα θα κάνουν αντάμα!

Ο Θοδωρής Παπαϊωάννου με μια τόσο απλή και κατανοητή, ωραία δομημένη και καλοστημένη ιστορία, με απλά μέσα και περιστατικά, με πυξίδα τη συντροφικότητα, την αγάπη και τον σεβασμό της μοναδικότητας του «άλλου» δίπλα μας, που ανέδειξε τη σημασία και τον ρόλο του «άλλου» στη ζωή του «ενός», χωρίς εκζήτηση, χωρίς κηρύγματα αγάπης και ερωτικά τεχνάσματα, οδήγησε τους ήρωές του με σιγουριά και φυσικά στο να επιλέξουν να ζήσουν μαζί. Αντάμα! Τόσο απλά, χαμηλότονα, τόσο γλυκά και τρυφερά, έντεχνα, με δυο πλασματάκια έστησε έναν πανέμορφο κόσμο! Έναν Παράδεισο!

 

Αντάμα
Θοδωρής Παπαϊωάννου
εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
Ίκαρος
36 σελ.
ISBN 978-960-572-245-6
Τιμή €12,90

 

 

πηγή : diastixo.gr