Θέατρο-«Πρόσκληση σε ένα “Διάλειμμα Χαράς” στο φαράγγι του Λυκαβηττού» της Άντζελας Δεληχάτσιου

2016-05-25 16:54

Τα βασικά υλικά της παράστασης Διάλειμμα Χαράς είναι το σώμα, συγκεκριμένα το γυναικείο σώμα, μέσα στη φύση, ο χώρος του φαραγγιού στον Λυκαβηττό και ο ποιητικός λόγος του Γιώργου Σεφέρη και του Ουώλτ Ουίτμαν. Βασικό ζητούμενο ήταν πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ποιήματά των δύο αυτών ποιητών για να χτιστούν εικόνες, ιστορίες, χαρακτήρες, και νοήματα σ’ αυτόν τον χώρο.

Η παράσταση προέκυψε στην ουσία ύστερα από μια έντονη εμπειρία στη Νίσυρο όπου, μέσα από ένα θεατρικό εργαστήριο, βίωσα ένα ιδανικό συνδυασμό της φύσης, του θεατρικού αυτοσχεδιασμού και της ομάδας. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, είχα την ανάγκη να αναζητήσω μια καλύτερη ισορροπία με τη φύση μέσα από θεατρικές πρακτικές και έτσι δημιουργήθηκε το Διάλειμμα Χαράς: ως μια παράσταση που αφορά τη σχέση του αστικού ανθρώπου με τη φύση και την αναζήτηση μιας ανακούφισης από την υπερένταση της σύγχρονης ζωής της πόλης. Άρχισε να χτίζεται ως ένα δικό μου σόλο work-in-progress και σταδιακά εξελίχθηκε σε ένα πρότζεκτ με τέσσερις ηθοποιούς και τελικά στην παράσταση με τη σημερινή της μορφή.

Ο συγκεκριμένος χώρος επιλέχθηκε επειδή ο Λυκαβηττός ήταν ο πιο κοντινός πράσινος χώρος που βρήκα όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα πριν τέσσερα χρόνια και ζούσα στους Αμπελόκηπους. Πήγαινα εκεί για να απαλλαγώ από τα άγχη της καθημερινής μου ζωής και ανακάλυψα αυτό το μικρό φαράγγι, που μου φάνηκε μαγικό, αν και στην αρχή το φοβόμουν λίγο επειδή είναι κάπως απομονωμένο και είχε αρκετά σκουπίδια μέχρι να το καθαρίσουμε. Καταφέραμε όμως να το κάνουμε απόλυτα επισκέψιμο και, πέρα από την παράσταση, εκεί γίνονται και οι συναντήσεις σωματικού θεάτρου και αυτοσχεδιασμού μας, τα λεγόμενα «JAM Ανοιχτή Φύση».

Ο χώρος προσφέρει μια ιδιαίτερη ενέργεια στη παράσταση γιατί έχει και τα δυνατά στοιχεία της φύσης –τους πολύχρωμους βράχους, το δάσος, το έδαφος, τα λουλούδια– αλλά ταυτόχρονα είναι και στη μέση της πόλης, προφέροντας μάλιστα μια εντυπωσιακή θέα της Αθήνας και αντηχώντας τον μακρινό θόρυβο της κίνησης. Είναι το ιδανικό μέρος λοιπόν για να εκφραστεί η πάλη ανάμεσα στη φύση και την πόλη, που είναι ένα σημαντικό στοιχείο της παράστασης. Ταυτόχρονα, είναι και το ίδιο το φαράγγι ένας βασικός χαρακτήρας στη παράσταση.

Ένα ακόμη βασικό στοιχείο της παράστασης είναι η ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και του Ουώλτ Ουίτμαν, τις οποίες νιώθω με τις ίδιες τις αισθήσεις μου. Όταν τους διαβάζω, δεν βλέπω τις εικόνες που χτίζουν μόνο με την όραση, αλλά τις αισθάνομαι επίσης με την ακοή, την αφή, την όσφρηση. Ειδικά όταν μιλάνε για τη φύση, είναι σαν να με βάζουν ακριβώς στο περιβάλλον που περιγράφουν και να μυρίζω, να ακούω, να βλέπω, να βιώνω σωματικά αυτά που συμβαίνουν στο ποίημα.

Ο Ουίτμαν είχε ιδιαίτερη σχέση με τη φύση, καθώς μεγάλωσε στο Λονγκ Άιλαντ τον 19ο αιώνα όταν ήταν ακόμα άγρια περιοχή, συνήθιζε να τρέχει στην παραλία απαγγέλλοντας κλασικούς συγγραφείς και ισχυριζόταν μάλιστα πως όλα τα βιβλία θα έπρεπε να δοκιμαστούν αρχικά στην ύπαιθρο. Αν και ο ίδιος μεγάλωσε στην ύπαιθρο, εργάστηκε κυρίως στη πόλη της Νέας Υόρκης, αλλά πάντα επέστρεφε στη φύση αναζητώντας εκτόνωση. Ο Σεφέρης μπορεί να μην είναι τόσο γνωστός για τη σχέση του με τη φύση, όμως αρκετά ποιήματα του περιγράφουν έντονες φυσιολατρικές εικόνες που δείχνουν το πάθος του για το ελληνικό περιβάλλον, παρότι ζούσε για πολλά χρόνια εκτός Ελλάδος. Και οι δύο ποιητές λοιπόν δείχνουν μια λαχτάρα για τη φύση, στην οποία δεν μπορούν να ζήσουν εξολοκλήρου – ένα δίλημμα που είναι και κεντρικό ζήτημα της παράστασης.

Το Διάλειμμα Χαράς ξεκινάει με τέσσερις νύμφες, χαρακτήρες από το ομώνυμο ποίημα του Σεφέρη, που κατεβαίνουν στο φαράγγι του Λυκαβηττού, αφήνουν για λίγο τη θεϊκή τους υπόσταση και την ιδανική –και ίσως λίγο βαρετή;– ζωή τους στα δάση και τα ποτάμια και γίνονται θνητές, επιχειρώντας να βιώσουν ανθρώπινες εμπειρίες μέσα από τα ποιήματα του Σεφέρη και του Ουίτμαν• έχουν περίεργεια να συναντήσουν ανθρώπους, το κοινό και ίσως να παίξουν μαζί τους. Μένει σε εμάς να ερμηνεύσουμε τι προσπαθούν να επικοινωνήσουν με την ποιητική τους προσφορά.

Η δημιουργική ομάδα αποτελείται από τέσσερις δυνατές ηθοποιούς και συνδημιουργούς, την Κατερίνα Κλειτσιώτη, Νατάσα Νταϊλιάνη, Δήμητρα Σκέμπη, και Δέσποινα Χατζηπαυλίδου, με εμπειρία στο σωματικό και devised θέατρο στις σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Επίσης φέτος συνεργαζόμαστε με την ενδυματολόγο, Λουκία Χατζέλου, που έχει δημιουργήσει μια πολύ ταιριαστή εικόνα για τις ηθοποιούς, η οποία συνδυάζει την ενέργεια της φύσης και της πόλης, και ταυτόχρονα είναι λειτουργική, καθώς διευκολύνει τη συνεχή σωματική τους δραστηριότητα. Η Δήμητρα Σκέμπη παίζει το ρόλο της τέταρτης νύμφης/γυναίκας, τον οποίο πέρυσι υποδυόμουν εγώ, και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να εστιάσω στη σκηνοθεσία φέτος και να εμβαθύνω περισσότερο στη δραματουργία. Η σκηνοθετική προσέγγιση στηρίζεται μεν στη μέχρι τώρα εμπειρία μου στο σωματικό θέατρο στην Αμερική, την Πολωνία και την Αθήνα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του υλικού της παράστασης δημιουργήθηκε μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς και τους πειραματισμούς των ηθοποιών-συνδημιουργών. Έχουμε επίσης δυο βοηθούς σκηνοθέτες, τον Ιωάννη Βασιλόπουλο και τη Μάγδα Κρυσταλλινού που κατευθύνουν το κοινό και προσφέρουν ένα απλό μουσικό χαλί σε κάποια σημεία της παράστασης. Όσον αφορά την εικαστική ταυτότητα της παράστασης, έχουμε την τύχη να συνεργαζόμαστε με τη γραφίστρια Έλλη Βασσάλου, τον φωτογράφο Σπύρο Αγριανίτη και τον φωτογράφο/videographer Γιώργο Ευθυμίου.

Πέρυσι η εμπειρία των παραστάσεων υπήρξε πολύ καλή και εισπράξαμε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Κατανοήσαμε τι αντιλαμβάνεται το κοινό με μεγαλύτερη και τι με λιγότερη ευκολία και έτσι φέτος δώσαμε λίγη περισσότερη εξωστρέφεια στην παράσταση, ώστε να είναι προσιτή σε όσους δεν έχουν μια παρόμοια εμπειρία, χωρίς όμως να περιορίζεται η ελευθερία όσων θελήσουν να είναι πιο τολμηροί στην εξερεύνηση τους στο χώρο.

Θα ήθελα οι θεατές να έρχονται στο λόφο με ανοιχτό μυαλό, διάθεση για εξερεύνηση, και να αφεθούν στη φύση, στις αισθήσεις και σ’ αυτά που τους προσφέρουμε στην παράσταση. Θα ήθελα να φεύγουν με μια ανακούφιση και επίσης μια αλλαγή προοπτικής, δηλαδή να βλέπουν τη ζωή τους από την οπτική γωνία του Λυκαβηττού, αντί για τον Λυκαβηττό από την οπτική γωνία της ζωής τους στην πόλη.

Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Άντζελα Δεληχάτσιου
Συνδημιουργοί-Ερμηνεύτριες: Κατερίνα Κλειτσιώτη, Νατάσα Νταϊλιάνη,
Δήμητρα Σκέμπη, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου
Βοηθοί σκηνοθεσίας: Ιωάννης Βασιλόπουλος, Μάγδα Κρυσταλλινού
Κοστούμια: Λουκία Χατζέλου
Φωτογραφίες/Video: Σπύρος Αγριανίτης, Γιώργος Ευθυμίου
Γραφιστική επιμέλεια: Έλλη Βασσάλου
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Στέλλα Πεκιαρίδη

Ημερομηνίες παραστάσεων
27-29 Μαΐου στις 18:00
3-5 Ιουνίου στις 18:30
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
Κρατήσεις απαραίτητες στο τηλέφωνο 6946102862 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση flagrantedeli@gmail.com
Περισσότερες πληροφορίες εδώ & εδώ

Πηγή : diastixo.gr